Η Ζακυνθινή Κυρά της Αδριατικής

Ίσως να τις πήγανε ναυτικοί του παλιού καιρού, Έλληνες ή Σκλαβούνοι, που προστάτευε η Παναγία του Σκοπού. Ίσως ήταν Βενετσιάνοι που είχαν προηγουμένως υπηρετήσει τη Γαληνοτάτη Δημοκρατία στη Ζάκυνθο και αργότερα υπηρέτησαν στη Δαλματία. Μπορεί να ήταν Μαρκουλίνοι της φρουράς της Ζακύνθου, που στους τελευταίους αιώνες της Βενετοκρατίας ήταν συχνά Σκλαβούνοι, επιστρέφοντας στον τόπο τους. Ή και Στρατιώτες Ζακυνθινοί, που ξέρουμε πως βάλανε φραγμό στις Τουρκικές επιθέσεις εναντίον των Βενετικών κτήσεων στη Δαλματία – ένα μάλιστα από τα νησιά της Κροατίας ονομαζόταν παλιότερα Stradiotti και μπορείτε να δείτε παρακάτω ένα σχεδιάγραμμα των οχυρώσεων του από τον Vincenzo Coronelli το 1688.

Μπορεί πάλι να είναι αληθινές όλες οι παραπάνω υποθέσεις ταυτόχρονα. Όπως και να ’χει το πράγμα, εικόνες με την επιγραφή Σκοπιώτισσα, ή τύπου Σκοπιώτισσας, δεν είναι σπάνιες από τη Ζάκυνθο μέχρι τη Βενετία και ακόμα πιο πέρα.

Περισσότερες πληροφορίες για τις εικόνες αυτές στην Κροατία και στην Ιταλία μπορείτε να βρείτε στις διευθύνσεις:

http://hrcak.srce.hr/index.php?show=clanak&id_clanak_jezik=171428&lang=en

http://www.persee.fr/web/revues/home/prescript/article/rebyz_0766-5598_1958_num_16_1_1193

Στον Ίσκιο του π. Π. Καποδίστρια μπορείτε να διαβάσετε για αυτήν της Λευκάδας αλλά και γι αυτήν της ... Γερμανίας:

http://www.iskiosiskiou.com/2009/04/blog-post_02.html

Το μοναστήρι της Σκοπιώτισσας λοιπόν, ένα τόπο με τέτοια διαχρονική ακτινοβολία, με τόσων αιώνων ιστορία, μια εκκλησία με μοναδική αρχιτεκτονική, σε τόσο περίοπτη θέση και ένα από τα παλιότερα αξιοθέατα του νησιού, λίγο έλλειψε να καεί αυτό το καλοκαίρι. Στην κυριολεξία οι φλόγες έγλειψαν τα μουράγια. Τι να πει κανείς; Μιας και είναι Δεκαπενταύγουστος ας πούμε μόνο Χρόνια Πολλά.