Κατολισθήσεις

Όταν μια ολόκληρη χώρα κατρακυλάει ποιός στενοχωριέται για τους βράχους; Κι όμως ξέρω πως πολλοί στενοχωρηθήκαμε πριν λίγες μέρες όταν έπεσε το πολυβολείο του Υψόλιθου. Η λογική δεν έφτανε να μας παρηγορήσει: σημάδι του καταχτητή, εξόφθαλμα ετοιμόρροπο, που θα μπορούσε να είχε πλακώσει κανένα παιδάκι.

Μα χωράει λογική σε αυτά τα πράγματα; Υπάρχει παρηγόρια στον παντοτινό αποχαιρετισμό; Παιδάκια και εμείς το γνωρίσαμε, κάνοντας μπάνιο εκεί στο Καλαμάκι. Το μάθανε και τα δικά μας τα παιδιά, έστω και χωρίς το μυτερό βράχο της φωτογραφίας, που εδώ και κάμποσα χρόνια είναι ξάπλα στην παραλία, με τους κρυστάλλους του να στραφταλίζουνε στον ήλιο, μέχρι που σιγά-σιγά, ποιός ξέρει πότε, να γίνουνε κι αυτοί άμμος. Και είχε πάντα από πάνω του τα τελευταία χρόνια μια ελληνική σημαία, να πεταρίζει τρεμουλιαστά στην τρεμουντάνα όσο η θάλασσα έμενε αρυτίδιαστη στο απάγκιο του.

Ετούτος ο μικρός ακρωτηριασμός του τόπου μας μου θύμισε ένα πολύ μεγαλύτερο, και πολύ παλιότερο, που έγινε στο πρώτο μισό του 17^ου αιώνα.  Ίσαμε τότε, στην απέναντι πλευρά του κόλπου του Λαγανά υπήρχε ένα ακρωτήριο, Σαν Σαλβατόρε λεγότανε από τις αρχές της Βενετοκρατίας, όπου υπήρχε ένα εκκλησάκι του Σωτήρος Λουτζαίικο (1).  Είχανε και οι Στρουζαίοι κάποιο κομμάτι του. Βιγλίζανε από τη βαρδιόλα του τη θάλασσα για φούστες πειρατικές, φυλάγανε τη Λιθακιά, τον Πισινόντα και το Κερί, χωριά πολύπαθα.  Ο Δε Βιάζης έγραψε (2) πως το ακρωτήρι, ή μάλλον ένα μέρος του, βούλιαξε με το μεγάλο σεισμό της 5^ης Νοεμβρίου 1633 (3). Απόμεινε ένα νησάκι σε σχήμα Π, που κατολισθαίνει κι αυτό ονομαστικά σε Καμέο Άιλαντ, ο καθ’ ημάς Άγιος Σώστης.

Ο Άγιος Σώστης στην εκπνοή του 19^ου αιώνα σε σχέδιο του Αρχιδούκα Salvator.

Κοιτάζοντας από την παραλία του Άγιου Σώστη προς το Μαραθονήσι.

 

----------------------------------------------------------------------  

(1)  Λεωνίδα Ζώη, Λεξικόν, τ. Α΄, σ. 631. 

(2)  Άρθρο του Σπυρίδωνος Δε Βιάζη Άγιος Σώστης στο Ζακύνθιον Ημερολόγιον του 1896, σ. 97.

(3)  Όπως σημειώνει ο Δε Βιάζης, ο Νικόλαος Κατραμής έγραψε εκ παραδρομής στα Φιλολογικά Ανάλεκτα Ζακύνθου (σ. 462) ότι το ακρωτήριο βούλιαξε ανήμερα της Αναλήψεως στο σεισμό του 1622. Το Ιταλικό κείμενο όμως που παραθέτει για να υποστηρίξει τα λεγόμενα του μιλάει για σεισμό στις 5 Νοεμβρίου.