Τετάρτη 30 Ιανουαρίου 2013
Δευτέρα 21 Ιανουαρίου 2013
Στο μεσαίωνα του 21ου αιώνα – μέρος Α΄
Μερικοί φίλοι,
γνωρίζοντας πως στα τέλη του περασμένου χρόνου και στις αρχές του νέου θα έκανα
μια εκδρομή στη βόρεια Ινδία, μου ζήτησαν φωτογραφίες από αυτή τη χώρα με τον
πανάρχαιο πολιτισμό και τις απερίγραπτα βαθιές σημερινές αντιθέσεις. Ο
ευκολότερος τρόπος είναι να παραθέσω εδώ κάποιες πτυχές της φωτογραφικής
αποτύπωσης του οδοιπορικού μας – όχι βέβαια, δεν πήγαμε με τα πόδια – από το
ημιερημικό Ρατζαστάν μέχρι την τροπική Βεγγάλη. Οι φωτογραφίες τραβήχτηκαν από
ατζαμή φωτογράφο με μηχανή της πλάκας, τις περισσότερες φορές περπατώντας, ή μέσα από τραίνα, λεωφορεία, τουκ-τουκ,
βάρκες, ακόμα και από την καμπούρα μιας καμήλας. Δεν διαθέτουν λοιπόν κανενός
είδους ποιότητα, ελπίζω όμως, λόγω αντικειμένων, να βρείτε τις απεικονίσεις
ενδιαφέρουσες.
Η Ινδία είναι μια
χώρα εξωφρενική. Είναι μια χώρα με πυρηνικά όπλα και φιλόδοξο διαστημικό
πρόγραμμα, όπου τα πεζοδρόμια είναι σχεδόν ανύπαρκτα ακόμη και στα κέντρα
μεγαλουπόλεων. Πρόσφατα εξαφάνισε την πολιομυελίτιδα αλλά δεκάδες χιλιάδες
Ινδοί πεθαίνουν κάθε χρόνο από ελονοσία. Η γενικευμένη εξαθλίωση και η
ρυπαρότητα συνυπάρχουν με αφάνταστη χλιδή. Και όμως, σε αυτό τον τόπο της
απόλυτης ένδειας δεκάδων εκατομμυρίων κανένας δεν φαίνεται να λιμοκτονεί.
Διαθέτει περισσότερους Μουσουλμάνους από οποιαδήποτε άλλο κράτος, είναι όμως
μια χώρα ειδωλολατρών. Πιστοί κάμποσων θρησκειών συνυπάρχουν στη μεγαλύτερη
πληθυσμιακά δημοκρατία του κόσμου, όπου μιλιούνται πάνω από 150 γλώσσες.
Είναι όμως η
συνύπαρξη, ή μάλλον ο διαρκής συγχρωτισμός, ανθρώπων και ζώων που είναι ακόμη
πιο αξιοπρόσεκτη. Για τις αγελάδες της Ινδίας το ξέρει όλος ο κόσμος. Πόσοι
όμως ξέρουν πως εκτός από αγελάδες, βουβάλια, γαϊδουράκια, κατσίκες, πιθήκους
και αδέσποτα σκυλιά οι Ινδικές πόλεις είναι γεμάτες και από αδέσποτα γουρούνια;
Να προσθέσω εδώ ότι χοιρινό δεν βρίσκεις πουθενά αφού το θεωρούν βρώμικο όλοι
οι Ινδοί, ανεξαρτήτως θρησκεύματος! Σε ποιό χωριό της Ελλάδας σε αφήνει
τσαλαπετεινός να τον πλησιάσεις στο ενάμισι μέτρο; Θα ήθελα λοιπόν να σας
παρουσιάσω μερικά από τα ζώα που συνάντησα και φωτογράφισα.
Η συνηθισμένη πρωινή ομίχλη είχε θαυματουργά
σχεδόν εξαφανιστεί τη μέρα που επισκεφτήκαμε το Τατζ Μαχάλ. Το έδαφος γλίστραγε
από τον πάγο. Με την ευκαιρία να πω πως δεν ντρέπομαι καθόλου για τη φωτογραφία
του μνημείου με το πρώτο φως. Καμία από όσες φωτογραφίες του έχω δει, από
σοβαρούς επαγγελματίες φωτογράφους, δεν πλησιάζει καν τη χάρη, την ομορφιά και
τη μεγαλοπρέπεια αυτού του κτιρίου. Γιατί να το κάνει η δική μου; Αυτό το
ξεπαγιασμένο χελιδονάκι ζεστάθηκε πάνω στη μεγάλη καρδιά ενός ντόπιου και λίγο
αργότερα φτερούγισε ελεύθερο στον ήλιο αφού προηγουμένως ευχαρίστησε τον
ευεργέτη του με λίγες κουτσουλιές.
Μπροστά από τα χωριάτικα σπίτια υπάρχουν δοχεία
για να τρέφονται οι αγελάδες. Αυτές εδώ τρώνε πρωινό έξω από το μαντρότοιχο
ενός παλιού Αγγλικού νεκροταφείου. Από την άλλη μεριά κυλάει ο Γάγγης και από
πάνω τους ένα παλιό κάστρο που χρησιμοποιούσαν κάποτε οι αποικιοκράτες.
Πόσες φορές πρέπει να σου πω ότι είσαι πια πολύ
μεγάλος για θηλασμό; Ασχολήσου επιτέλους με την ανακύκλωση ...
Προσγειωθείτε ρε! Εύκολο είναι να πάρετε Ελληνικό
διαβατήριο; Εδώ οι Έλληνες του εξωτερικού παθαίνουν των παθών τους τον τάραχο μόνο
και μόνο για να το ανανεώσουν.
Εμένα μου αρέσει η νυχτερινή βάρδια. Στις
πλατφόρμες του ΟΣΕ έχει σκουπιδοτενεκέδες για να τρώνε οι αγελάδες;
Τι πεζά επαγγέλματα! Εγώ ασχολούμαι με τη μόδα.
Μην το βλέπετε έτσι, δεν είναι λούκι, ανοιχτός υπόνομος είναι.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
Αυτή η εργασία από το http://pampalaia.blogspot.com/ χορηγείται με άδειαCreative Commons Αναφορά προέλευσης - Μη Εμπορική Χρήση - Παρόμοια Διανομή 3.0 Μη εισαγόμενο .